قوانین ترجمه در ایران
قانون راجع به ترجمه اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر رسمی
مصوب ۲۰/۳/۱۳۱۶ با اصلاحات ۲۹/۴/۱۳۷۶
ماده ۱ – هرگاه یکی از طرفین دعوی یا شهود و اهل خبره در محاکم و ادارات و طرفین معامله یا شهود در دفاتر اسناد رسمی زبان فارسی را ندانند اظهارات آنها توسط مترجم رسمی ترجمه خواهد شد .
تبصره – در نقاطی که از طرف وزات عدلیه مترجمین رسمی برای هریک از زبهانهای غیر فارسی تعیین نشده باشد محاکم و ادارات و دفاتر اسناد رسمی مترجمینی که طرف اعتماد باشد رای ترجمه تعیین مینمایند .
ماده ۲ – ترجمه اسناد ذیل باید از طرف مترجمین رسمی یا مامورین سیاسی و قنسولی تصدیق شده باشد
الف – اسنادی که در یکی از کشور های بیگانه یا در این به یکی از زبانهای غیر فارسی تنظیم شده و در یکی از محاکم و ادارات ایران مورد استفاده باشد .
ب- اسنادی که در ایران تنظیم شده و ترجمه آن به منظور استفاده در یکی از کشورهای بیگانه مورد حاجن باشد .
ماده ۳ ( اصلاحی ۲۹/۴/۱۳۷۶ ) – به متقاضیان با احزار شرائط ذیل پروانه مترجمی رسمی اعطا میگردد :
۱-وزارت عدلیه به وزرات دادگستری تغییر نام یافته است .
۲-آئین نامه اجرائی اصلاح ماده ۳ قانون راجع به ترجمع اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر رسمی مصوب
۲۶ /۴/۱۳۷۶ ، مصوب ۱۳۷۷ رئیس قوه قضائیه با اصلاحات بعدی ، در همین مجموعه درج گردیده است .
قوانین ترجمه در ایران
الف – داشتن حداقل ۲۵ سال سن .
ب- موفقیت در آزمون و اختیار علمی و کتبی .
ج – نداشتن پیشینه موثر کیفری .
د- عدم اشتعار به فساد اخلاقی عقیدتی .
هـ – عدم اعتیاد به مواد مخدر .
ز- مورد وثوق و اعتماد باشد .
ماده ۴ ( الحاقی ۲۹/۴/۱۳۷۶) – اعتبار پروانه مترجمی سه سال است و تمدید آن منوط به در خواست متقاضی و پرداخت هزینه مطابق تعرفه قانونی میباشد جنانجه متقاضی تمدید فاقد یکی از شرای مقرر قانونی داده شود با ذکر دلائل آن به مرجع انتظامی مترجمان اعلام و در خواست رسیدگی میشود . مرجع انتظامی پس از رسیدگی به تمدید پروانه مترجمی رای مقتضی صادر مینماید تازمان رسیدگی مرجع انتظامی اعتبار پروانه به قوت خود باقی است .
ماده ۵ ( الحاقی ۲۹/۴/۱۳۷۶ ) – مرجع رسیدگی به تخلفات انتظامی مترجمین رسمی هیاتی مرکب از یک نفر قاضی و دو نفر از مترجمین رسمی با انتخاب رئیس قوه قضائیه میباشد که انشاء رای با قاضی هیات خواهد بود . قوانین ترجمه در ایران
ماده ۶ ( الحاقی ۲۹/۴/۱۳۷۶) – در صورت ارتکاب هر یک از تخلفات ذیل مرتکب برای بار اول به مدت یک سال و بار دوم به مدت دو سال و در صورت تکرار برای همیشه از مترجمی رسمی محروم میشود :
الف- ترجمه و تطبیق با پروانه ای که مدت آن مقتضی شده است .
ب- امتناع از قبول امور ارجاعی متقاضیان ترجمه بدون عذرموجه .
ج – امتناع از حضور در مراجع قضادی بدون عذر موجه .
د- نداشتن دفاتر و اسناد و لوازم مربوط به امور ترجمه طبق مقررات قانونی .
هـ – عدم رعایت تعرفه حق الزمه مترجمی .
و – ترجمه و تطبیق و تصدیق خلاف واقع .
تبصره – مجازاتهای فوق علاوه بر مجازات مندرج در سایر قوانین میباشد . قوانین ترجمه در ایران
ماده ۷ ( الحاقی ۲۹/۴/۱۳۷۶ ) – در صورت ارتکاب هر یک از تخلفات ذیل مرتکب به توبیخ با درج در پرونده و در صورت تکرار تا یک سال از مترجمی محروم میشود :
الف – امتناع از حضور در مراجع قانونی غیر قضائی بدون عذر موجه .
ب – تاخیر در انجام امور ترجمه بدون موجه .
ج – عدم رعایت ضوابط ترجمه .
د – عدم ارائه دفاتر ، اسناد و لوازم مربوط به ترجمه در موراد بازرسی .
ماده ۸ ( الحاقی ۲۹/۴/۱۳۷۶) – تشکیل دفتر یا موسسه و ترجمه اسناد و اظهارات افراد بدون رعایت مقرارت این قانون ممنوع است و مرتکب به مجازات کلاهبرداری محکوم میگردد .
ماده ۹ ( الحاقی ۲۹/۴/۱۳۷۶ ) – تشکیلات و نحوه ادراه دفتر ، ظوابط ترجمه ، تعرفه حق الزمه مترجم و مرجع تشخیص شرائط مذکور در این قانون به موجب آئین نامه ای میباشد که توسط وزارت دادگستری تهیه و به تصویب قوه قضائیه خواهد رسید .
۱- ماده ۵۴۰ قانون مجازاتن اسلامی مصوب ۱۳۷۵- برای سایر تصدیق نامه های خلاف واقع که موجب ضرر شخصی ثالثی باشد یا آن خسارتی برخزانه دولت وارد اورد مرتکب علاوه بر جبران خسارت وراده به شلاق تا ۷۴ یا به دویست هزار تا دومیلیون ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد . قوانین ترجمه در ایران
۲- ا